Williams, Christianity and the Transformation of the Book: Origen, Eusebius and the Library of Caesarea, Cambridge Tuttavia, 2006
Paulus Constantinus Phrygio, Chronicum, Basel, 1534, sig. a3 v : ‘Deinde singulis regnis, quantum possibile fuit, suas adscripsi, quae in eo factae gestaeve fuere historias, ut quid in singulis regnis eodem tempore, qualis reipub. facies, cernere possis, & quae ab diversis autoribus https://datingranking.net/it/older-women-dating-review/ scripta sunt, circa tabula una ob oculos depicta habeas. Postremo quo omnibus facerem fidem, singulis historijs autores adiunxi, quot eandem historiam, in questo luogo tempore eodem scripsere, qualora incepere, laddove scribere desierunt, adnotavi.’.
For heretics, see, ancora.g., ibid., p. 271 on AD 88; p. 284 on AD 134; p. 285 at AD 138; p. 286 at AD 142. For verso conciliabule of per good Christian, oddly unchanged con tense from his source, see ibid., p. 290 at AD 181: ‘PANTAENVS Scholae ecclesiasticae Alexandrinae & doctoris officio praefuit, vir durante omni eruditione eruditissimus. Fu quo apud eos consuetudo antiquitus tradita, quae usque mediante hodiernum permanet, scripturarum divinarum doctores, inibi scholae ecclesiasticae haberi, viros duntaxat in scientia & eruditione probatissimos. Euseb. li. 5. ca. 10.’.
See Phrygio puro Beatus Rhenanus, 27 March 1533, per Briefwechsel des Beatus Rhenanus, ancora. Per. Horawitz and K. Hartfelder, Leipzig, 1886, pp. 414–15; Beatus Rhenanus preciso Boniface Amerbach, 14 April 1533, ibid., p. 415.
Grafton and M
Pantaleon, Chronographia (n. 35 above), sig. A3 v : ‘Neque hic communem morem Chronicorum secuti sumus, ut plerunque contenti essemus personam vel factum posuisse simpliciter, sed addidimus quoque omnibus et singulis fide dignos authores, unde verba nostra deprompsimus, quo minus inesset invidiae et plus fidei, et ut diligentiores etiam (sicubi minus satisfieret) authores ipsos copiosius rem tractantes inspicere possent, causam et occasionem facti certius exploraturi.’.
Prior est de enigma veteris populi: posterior recentes historias, praesertimque ecclesiasticas complectitur, Paris, 1567
On this side of Polydore’s work, see C. Atkinson, Inventing Inventors in Renaissance Europe: Polydore Vergil’s De rerum inventoribus, Tubingen, 2007; C. Johnson, Cultural Hierarchy con Sixteenth-Century Europe: The Ottomans and Mexicans, Cambridge, 2011; and H. Zedelmaier, Werkstatten des Wissens zwischen Renaissance und Aufklarung, Tubingen, 2015.
New York, New York Society Library, Z-Fo Sharp P197 C5577, p. 11: ‘Trogus histo. lib. de differ. , quae demonstrationes non postulat. Lucianus plane impius et Atheos, licet Christianam simplicitatem rideat, tamen in Prezioso pena narrat, quae ad historiam pertinent, et eius aetatis Christianorum quae mores essent non obscure indicat.’
New York, New York Society Library Z-Fo Sharp P197 C5577, ibid.: ‘Has Ceremonias etiam sopra Britanniam invenit [read: invexit] per en alijs Angliae monachis, in questo momento prioribus erant contenti. Postea mediante Germaniam verso Bonifacium, in questo momento Germanorum episcopus appellatur, estque Mogunt. a reges ipsos. Postremo etiam mediante spaniam allevamento muliebri irrepserunt.’.
Gilbert Genebrard and Arnoldus Pontacus, Chronographia per duos libros distincta. Book II has its own title-page: Secundus liber chronographiae, de indovinello gestis a Christo comparso ad nostra usque tempora. Id oriente ad annum 1567, Paris, 1567. See sig. P4 r : ‘Elias Romanae synagogae Iudaeorum praepositus cum tota deborda familia fit Christianus, & verso PP baptizatur prid. Idus Iunii 1566. Eodem an. eius exemplo Iudaei plures 300. fidem Christianam suscipiunt.’ On de Pontac, see J. Weinberg, ‘Chronology and Hebraism con the Rete informatica of Joseph Scaliger: The Case of Arnaud de Pontac (Arnaldus Pontacus)’, mediante For the Sake of Learning; Essays con Honor of Anthony Grafton, di nuovo. Per. Blair and A.-S. Goeing, 2 vols, Leiden, 2016, I, pp. 39–54.
Genebrard and Arnoldus Pontacus, Chronographia, sig. Ancora r : ‘Nihil in doctrina Catholica a tempore Apostolorum ad hanc usque aetatem immutatum fuit, maxime Romae, notat Io. Calvinus institu. Gallic. lib. 4. cap. 2. sect. 3. & epist. ad Sadoletum. Statue tibi quaeso (inquit) ob oculos veterem illam ecclesiae faciem, qualem Chrysostomi aut Basilii aetate apud Graecos, Cypriani, Ambrosii, Augustini seculo apud Latinos extitisse ipsorum monumenta fidem faciunt.’.